ఎవ‌రు త‌ల్లీ నువ్వు…!
స్వేచ్ఛ ఆత్మ‌హ‌త్య చేసుకుంది. ఆమె ఎవ‌రో తెలియ‌దు. చూడ‌లేదు. కానీ బిడ్డ‌పోయినంత బాధ నాకే వుంటే, త‌ల్లితండ్రుల‌కి ఎంత వుంటుంది!
అమ్మా స్వేచ్ఛా, ఇంత పెద్ద ప్ర‌పంచంలో చిన్న ధైర్యం చెప్పేవాళ్లు ఎవ‌రూ లేకుండా పోయారా? అంత క‌ష్టం ఏమొచ్చింది.
అమ్మ క‌డుపులో ఇంతింతై ఎదిగి, మ‌నం ఈ భూమ్మీద‌కి వ‌చ్చింది జీవించ‌డానికి, అర్ధాంత‌రంగా మ‌ర‌ణించ‌డానికి కాదు. మ‌ర‌ణం అనివార్య‌మే కానీ, అది ఆహ్వానించే అతిథికాదు. పిల‌వ‌కుండా వ‌చ్చిన‌పుడు వెళ్లిపోవాలి, అంతే.
అయినా జీవితం పూల‌పాన్పని ఎందుక‌నుకున్నావ్‌? సుకుమారం వెనుక క్రూర‌త్వం వుంటుంది క‌దా, గులాబీని చూస్తే తెలియ‌లేదా? అంద‌రూ జీవిక కోసం పోరాడుతున్న వాళ్లే, యుద్ధ‌భూమిలో వున్న‌వాళ్లే క‌దా. గాయాలు లేకుండా బ‌తికిన వాళ్లు ఒక‌రైనా వున్నారా? ర‌క్తాన్ని కూడా హోళీ రంగుల్లో భాగ‌మ‌ని జీవిస్తున్న వాళ్లే. ఆత్మ‌హ‌త్య‌లే ప‌రిష్కార‌మైతే ప్ర‌తివాడు ప‌దిసార్లు చ‌చ్చిపోవాలి.
పండువెన్నెల త‌రువాత అమ‌వాస్యే వ‌స్తుంది! చీక‌టికి భ‌య‌ప‌డితే కుదురుతుందా? ఇష్ట‌మున్నాలేక‌పోయినా మ‌నుషుల మ‌ధ్యే జీవించాలి. ప్రేమించేవాళ్లూ వుంటారు, ప‌డ‌గ విప్పే వాళ్లూ వుంటారు. వాళ్లే ఎక్కువుంటారు కూడా!
మొగ‌లిపూల సువాస‌న వున్న‌చోట పాములు కూడా వుంటాయి. ప్ర‌కృతిని ప్రేమించాలంటే వికృతిని కూడా గౌర‌వించాలి. నీ కోసం క‌న్నీళ్లు కార్చేవాళ్లు ఇంత మంది వున్న‌పుడు, అదే అజ్ఞాత ఆశ్శీస్సుల‌నుకుని బ‌త‌కాలి క‌దా!
జీవితం ఒక కురుక్షేత్రం. అక్క‌డ శ‌త్రువులు క‌నిపిస్తారు. ఇక్క‌డ ఎక్క‌డ దాక్కుని వుంటారో తెలియ‌దు. కంటికి క‌న‌ప‌డ‌ని శ‌త్రువుతో క‌త్తి తిప్పుతూ పోరాడుతూ వుండాలి. అల‌స‌ట ఆఖ‌రి క్ష‌ణంలోనే.
క‌ల‌లు కంటూ ఎదిగి వుంటావ్, ప‌ది మందికి నీ మాట వినిపించావంటే విల‌క్ష‌ణ‌మైన వ్య‌క్తివి క‌దా! అంత నిర్జీవంగా వేలాడుతున్నావే. పూల‌తోట కాలిపోయిందే. మ‌ల్లెపూల‌కి చీడ ప‌ట్టిన‌ట్టు అనిపిస్తుందే.
ఎవ‌రు త‌ల్లీ నువ్వు. ఇంత బాధ‌కి గురి చేసావ్‌. మృత‌దేహాలు చూసిచూసి, అంద‌రూ అల‌సిపోయారు. చేతుల మీదుగా పెంచిన వాళ్లు కూడా భుజాల మీద పోయారు. చితిమంట‌ల వెలుగుని ఎవ‌రూ ఎపుడూ చూడ‌కూడ‌దు. అదో విధ్వంసం.అయిన‌వాళ్లు పోయిన‌పుడు మ‌న‌కి తెలియ‌కుండానే బూడిద‌గా మారిపోతాం. కేవ‌లం బతుకుతూ వుంటాం అంతే.
తాడుకి వేలాడ్డం నీకు క్ష‌ణాల్లో ప‌ని. నీ జ్ఞాప‌కాల్లో బ‌తికే ముస‌లి త‌ల్లితండ్రుల‌కి అదే జీవిత కాల‌పు బ‌రువు. మృత్యువు అంతిమ ప‌రిష్కారం. నిజ‌మే కానీ, అది అమ‌లుప‌రిచే అదృశ్య శ‌క్తి వేరే వుంటుంది. నువ్వు కాదు.
స్వేచ్ఛ మ‌ర‌ణించి చాలా కాల‌మైంది. అంద‌రూ బానిస‌త్వంలో బ‌తుకుతున్న వాళ్ల‌మే. స్వేచ్ఛ ఒక చిన్నత‌ల్లి. జీవితాన్ని అర్థం చేసుకోలేక విముక్తి కోరుకుంది. ఆత్మ‌హ‌త్య ఆద‌ర్శం ఎప్ప‌టికీ కాదు. బ‌త‌కాలి, యుద్ధం చేయాలి.
పిల్ల‌ల‌కి బొడ్డు కోసిన క‌త్తితోనే యుద్ధ పాఠాలు నేర్పించాల్సిన స‌మ‌యం. జీవిత‌మే ఒక యుద్ధ విన్యాసం. అంద‌రికీ వున్న‌ది ఈ భూమి ఒక‌టే. బ‌తికినంత కాలం పోరాడుతూనే వుండాలి. ఆర్ట్ ఆఫ్ లివింగ్ అంటే ఆర్ట్ ఆఫ్ వార్‌!
