సర్వం విష్ణు ఆహారమే!
అన్నం పరబ్రహ్మ స్వరూపం. అన్నము నుండే జీవం ఉద్భస్తోంది. ప్రత్యక్ష దైవమైన సూర్య భగవానుడు అగ్నిని అందిస్తే దానికి వాయువు తోడయి వర్షరూపంలో జలం మనకు లభిస్తోంది. ఈ ప్రకృతి విన్యాసమంతా ఆకాశంలో జరుగుతోంది. భూమి ఆ జలాన్ని గ్రహించి అన్నమును సృజించి మన కందిస్తోంది. ఏదైనా భూమి నుండే మనం గ్రహిస్తున్నాం. సమస్త జీవకోటికి ఈ పుడమే ఆధారం. భూమి నుండే జనిస్తాయి తిరిగి భూమిలోనే ఐక్యమవుతాయి. ఆహారమైన అన్నం మానవ దేహంలోని పంచ కోశాల్లో ప్రవేశించి తిరిగి ధాతురూపంలో వేరొక క్షేత్రంలో నిక్షిప్తమయి మరొక జీవుని సృష్టిస్తోంది. అదేవిధంగా భూమి నుండి జనించిన ఆహారం నుండే సమ స్త జీవ రాశులు జనిస్తున్నాయి. ఆహారానికి ఆధారం భూమి. ”విశ్వం విష్ణు:” అనే అద్భుత భావనతో ఆలోచనచేస్తే అనంతమైన నక్షత్ర రాశులు, వాటి చుట్టూ పరిభ్రమించే గ్రహరాశులు, ఉపగ్రహాలు సమస్తమూ విష్ణువు యొక్క ఆహారము. మనం నివ సించే భూమి కూడా ఆహారం. ఆకాశమనే మహా ఉదరంలో ఇవన్నీ ఆహార పదార్థాలే! నర్వం విష్ణువు వున్నాడు. సమస్తమూ విష్ణువు ఆహారమే అవుతుంది కదా! అంత పవిత్రమైన ఆహారాన్ని నిర్లక్ష్యం చేయ కూడదు. బ్రహ్మ స్వరూపమైన అన్నము పై జీవులు ఆధారపడి ఉన్నప్పుడు దాని పవిత్రతను కాపాడడం మన బాధ్యత. కాని ప్రస్తుత కాలంలో అన్నం ఎంతో నిర్లక్ష్యానికి గురి అవుతోంది. ఆహారాన్ని సృష్టించే రైతు కూడా నిర్లక్ష్యానికి గురి అవుతున్నాడు. ఆహారానికి వెలకట్టవచ్చునేమో గాని రైతు శ్రమకు వెల కట్టలేము. ఎందువలన అనగా గింజ, పండు, కాయ మొద లగు రూపాలను సృష్టిస్తున్న బ్రహ్మ రైతు. జ్ఞానంతో కర్మనాచరిస్తేనే ఈ సృష్టి జరుగుతోంది. రైతు యొక్క కర్మ ఫలం ఆహారం. ఆహారమును వ్యర్థ పరిస్తే రైతును అవమానపరిచినట్లే! ఆహారాన్ని విస్తారంగా ఉత్పత్తి చేయాలి. ఆ ఉత్పత్తులను నిక్షేపణ చేయాలి. అన్నార్తులకు పంపిణీ చేయాలి. ఆహారమును స్వీకరించేటప్పుడు రైతును స్మరించాలి. మట్టి వాసన మరచిన నాగరికులకు అన్నం ఎక్కడి నుండి వస్తుందో కూడా తెలియని పరిస్థితి. నాటి నుండి నేటి వరకు అసలు సిసలైన వృత్తి ఏదైనా ఉంది అంటే అది వ్యవసాయమే! కాని నేడది చిన్న చూపు చూడబడడం దుర దృష్టకరం. అందుకే విజ్ఞానశాస్త్ర ప్రయోజనాన్ని పూర్తిగా వ్యవసాయం వైపు మళ్ళించాలి. ఆహారము యొక్క విలువను పిల్లలకు విశద పరచాలి. ఏ ఆహార మైనా భగవంతునికి నివేదన చేసి పవిత్రమొనరించిన తరువాతనే స్వీకరించాలి. అప్పుడే అది అమృత తుల్యమవుతుంది. పంచ కోశము లలో పుష్టిని కలిగిస్తుంది. ఎట్టి పరిస్థితులలో అన్నమును నిందించ కూడదు. ఆహారోత్పత్తికి రైతు, దేశ రక్షణకు సైనికుడు అహర్నిశలు శ్రమి స్తున్నారన్న సంగతి ప్రతి ఒక్కరూ గ్రహించాలి. అప్పుడే మనం ఎలా జీవించాలి అన్న సంగతి బోధపడుతుంది. ఈ ఆధునిక వస్తు ప్రపంచమే శాశ్వతమన్న భ్రమ నుండి బయటపడినప్పుడే అసలు సిసలైన ఆనం దం, ఆరోగ్యం చేరువ అవుతాయి. విజ్ఞాన శాస్త్ర ప్రయోగాలు మానవ జాతి మూలాలను నశింప చేసేవి గా ఉండకూడదు. మానవ జాతి అభివృద్ధి, వికాసానికి శాస్త్రం దోహద పడాలి. ప్రకృతికి అనుగుణంగా శాస్త్రం నడచుకోవాలి. ఆహారాన్ని బహుముఖంగా తైత్తిరీయోపనిషత్తు విశ్లేషణ చేసింది. ప్రాణమే ఆహారం. దేహం ఆహారాన్ని భుజిస్తుంది. దేహంలో ప్రాణం నెలకొని ఉంది. అంటే ఆహారం ఆహరంలోనే నెలకొని ఉంది. ఆహారాన్ని అగ్ని భక్షిస్తుంది. అగ్ని నీటిలో నెలకొని ఉంది. కనుక ఆహారంలో నెలకొని ఉన్నది అగ్ని. ఆహారం కోసం వచ్చిన ఎవరినీ తిరస్కరించకూడదు. అందువల్లనే ఆహారాన్ని విస్తారంగా ఉత్పత్తి చేయాలి. ”ఆహారం సిద్ధంగా ఉన్నది” అన్న నినాదం తో ఏ ప్రదేశము అలరా రుతుందో అదే నిజమైన నాగరికుల భూమి. ఆహా రాన్ని సాత్వికంగా తయారుచేయాలి. శ్రేష్ట మైన ఆహారాన్ని దానం చేసేవారికి ఇహ పరంలో సకల సౌభాగ్యాలు లభి స్తాయి. మనిషిలో ఉన్న వారూ ఆ సూర్యునిలో ఉన్నవారు ఒక్కరేనన్న సత్యాన్ని తెలుసుకున్న వారు ఈ ప్రాపంచిక భావన నుండి విడివడి దేహాత్మ భావనను ఛేదిం చి అతీతులవుతారు. తరువాత వారు కోరిన రూపాన్ని, లోకాన్ని, ఆహారాన్ని పొందుతూ ఆనందంగా కొనసాగు తారు. అప్పుడు నేనే ఆహా రాన్ని అని తెలుసుకుం టారు. భుజించేవాడనూ నేనే, దేవతల కంటే ముందే అమరత్వ స్థితి గలవాడను నేనే, నాకు ఇవ్వకుండా భుజించే వాడిని. భక్షించేది నేనే, సమస్త లోకాలను జయించేది నేనే, అత్యంత ప్రకాశవంతంగా నున్న దేవతను నేనే. అను చైతన్య చింతనతో ఆనందమును పొందుతారు. అన్నము పరబ్రహ్మము కావున దానిని చింతన చేసేవారు భగవత్‌ చింతన చేసినట్లే! అటువంటి వారు ఆదర్శ ప్రాయమైన జీవితాన్ని గడుపు తారు. నిత్య ఆనందాన్ని అనుభవిస్తారని తైత్తిరీయ ఉపనిషత్తులోని ఆనందవల్లి ఏనాడో మనకు తెలియజేసింది. కనుక సాత్విక ఆహారాన్ని భుజిద్దాం. ఆహారాన్ని వ్యర్థం చేయకుండా ఉందాం. ఆహార బ్రహ్మ రైతుని ప్రోత్సహిద్దాం…
.
జప సమయం లో నిద్ర పోతున్నాము అంటే
మనకి ఇంద్రియ నిగ్రహము లేదు. నిద్ర ను మనం జయించలేదు. అలాగే జిహ్వనూ మనం జయించలేదు. మూడు పూటల భోజనం కావాలి. అన్ని రుచులు కావాలి. ఇవన్నీ ఇంద్రియ నిగ్రహము కాదు.ఆదిత్యయోగీ.
అన్నీ మన ముందు ఉన్నా స్వీకరించని
స్థితి మీలో ఎవరికైనా ఉందా!
ఎప్పటి వరకు పూర్ణ రూపంలో మనలో ఇంద్రియ నిగ్రహము కలుగదో అప్పటి వరకు మన సాధన సఫలం కాదు.
మనం సాధకులం.
ఇన్ని సంవత్సరాలు మనం మన ఇష్ట ప్రకారం తిన్నాము. ఇంక చాలు.
రుచి రహిత స్థితి రావాలి.
జీవితం లో కష్టమును సుఖంగా భావించి స్వీకరించే స్థితి మన ఆహార విహారంతో కలగాలి.
అదే ఇంద్రియ నిగ్రహం అవుతుంది…
.
సాధకులు పాటించవలసిన నియమాలు ఏమిటో తెలుసుకుందాం : వీటిల్లో కొన్నిటినైనా ఈ కలియగములో పాటిస్తే చాలు
1. ఇతరులను పరిహాసం ఉండకూడదు! మాటలతో చేతలతో, చేతులతో బాధ పెట్టకూడదు!
2. ఇతరుల వస్తువులను దొంగలించకూడదు!
3. వస్తువులయందు కోరికలు, అభిమానం, ఆప్యాయత ఉండకూడదు!
4. వివాహేతర సంబంధాలు లేకుండా ఉండాలి!
5. ప్రతి పనియందు సంతోషము, తృప్తి, సంతృప్తి కలిగి ఉండాలి!
6. దైవము నందు మంత్రోపదేష్టి అయిన గురువు యందు సత్యమైన భక్తి విశ్వాసాలు కలిగి ఉండాలి!
7. మానసిక, శారీరక సత్ ప్రవర్తన కలిగి ఉండాలి!
8. దైవ సంబంధిత విషయాలు యందు, సత్య గ్రంథాల పఠనము యందు అమిత శ్రద్ధ భక్తి కలిగి ఉండాలి!
9. మంత్ర జపము నిరంతరంగా అవిచ్ఛిన్నంగా, అవిశ్రాంతిగా, మానసిక జపం చేస్తూ ఉండాలి!
10. ఎల్లప్పుడూ ధర్మమును పాటిస్తూ ఉండాలి అలాగే ఆచరిస్తూ ఉండాలి!
11. ఏది జరిగినా మన మంచికే అని దైవ నిర్ణయానికే వదిలేసి గుణము కలిగి ఉండాలి!
12. ఫలితాన్ని దైవానికి వదిలేయాలి!
13. అన్నిటి యందు స్థిరమైన మనస్సు స్థితితో, వివేక గుణముతో, స్థిరమైన నిర్ణయాలు తీసుకునే వివేకం కలిగి ఉండాలి!
14. వేటియందు సోమరితనము, స్తబ్ధత లేకుండా ఉండాలి!
15. అవసరం లేకుండా శరీరానికి, మనస్సుకు విశ్రాంతి ఇవ్వకూడదు!
16. మాయా మనో భ్రాంతులకు మనస్సును దూరంగా ఉండేటట్లుగా సాధన చేసుకోవాలి!
17. ఎలాంటి పరిస్థితుల్లోనూ, ఎలాంటి స్థితిలో, మనస్సు చంచలము కాకుండా ఉండేటట్లుగా సాధన చేసుకోవాలి!
18. దు:ఖ హితమైన వాటికి మనస్సును దూరంగా ఉంచాలి!ఆదిత్యయోగీ.
19. ఒకసారి గురువుని స్వీకరించిన తరువాత జీవితాంతం మన ప్రాణం పోయేంతవరకు ఆయనే గురువుగా ఆరాధించాలి! అనుసరించాలి! పూజించాలి!
20. ఒకసారి గురువుగా ఒక వ్యక్తిని స్వీకరించిన తరువాత ఎట్టి పరిస్థితుల్లో గురువుని మార్చకూడదు!
21. ఇతరుల నుంచి ధనమును గాని వస్తువులు గాని సేవలు గాని ఉచితముగా,దానముగా తీసుకోవద్దు! పొందకూడదు!
మనలో కలిగే ఆధ్యాత్మిక అభివృద్ధి అనేది మనలోనే గుప్తంగా, గోప్యంగా ఉంచుకోవాలి! ఎందుకంటే మన దైవ అనుభవాలు వేరే వారికి చెబితే అవి వారికి అర్థం కాక పిచ్చివాడిగా జమకట్టే అవకాశం ఉంది లేదా అసూయ పడే అవకాశం ఉంది…..
